Μετά από σχεδόν έξι εβδομάδες απομόνωσης, δουλειάς από το σπίτι, κράτηση 1,5 μέτρων από όλους γύρω μας και εφοδιασμού με τρόφιμα, αυτό που μάθαμε από αυτή την πανδημία δεν είναι ακόμα ξεκάθαρο. Επιστρέφουμε στην κανονικότητα; Και τι ακριβώς είναι το «φυσιολογικό»; Είναι αυτό το "φυσιολογικό" καλύτερο ή χειρότερο από πριν;
Μερικοί από εμάς έχουν παρασυρθεί στον φόβο και σε όλα τα τρομακτικά σενάρια για το μέλλον. Μερικοί από εμάς ήμασταν πιο αισιόδοξοι και έμπιστοι. Και οι περισσότεροι από εμάς απλώς περνούσαμε από τη μια πλευρά στην άλλη, εμπρός και πίσω, μια ατελείωτη αναπήδηση από τον φόβο στην εμπιστοσύνη.
Αυτοί που διάλεξαν τον φόβο
Πρώτα απ' όλα, δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να νιώθεις φόβο. Στην πραγματικότητα, θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που μπορούμε να έχουμε αυτό το συναίσθημα, γιατί μόνο έτσι μπορούμε να προστατευτούμε. Από την εποχή που ήμασταν βρέφη, έχουμε εξοπλιστεί με τα ένστικτα επιβίωσης που είναι απαραίτητα για να ανταποκρινόμαστε με φόβο όταν αισθανόμαστε κίνδυνο, απειλές ή αισθανόμαστε ανασφαλείς.
Χρειαζόμαστε φόβο για να είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι για αυτό που πρόκειται να έρθει. Χρειαζόμαστε φόβο για να μπορέσουμε να ανησυχήσουμε και να χρησιμοποιήσουμε όλες τις δυνατότητές μας για να βγούμε από μια δύσκολη κατάσταση. Υπάρχει επιβλαβής φόβος και υγιής φόβος. το πρώτο σε αφήνει εξουθενωμένο, αναστατωμένο, απογοητευμένο και σε εμποδίζει να ζήσεις τη ζωή που θέλεις, ενώ το δεύτερο σε βοηθά να αποκτήσεις αυτό που θέλεις και να λύσεις τα προβλήματα της ζωής σου.
Ωστόσο, αφού αναγνωρίσουμε τον υγιή αντίκτυπο του φόβου πάνω μας και αποδεχθούμε την παρουσία του στη ζωή μας, θα πρέπει να αφήσουμε στην άκρη τις επιζήμιες επιπτώσεις του.
Αυτό συνέβη σε αυτούς που κόλλησαν στην πλευρά του «φόβου»:
- Έμειναν παράλυτα.
- Ένιωθαν ανήσυχοι και ανίκανοι να χαλαρώσουν.
- Άρχισαν να καταστροφολογούν και να σκέφτονται τα χειρότερα σενάρια.
- Άρχισαν να αισθάνονται πιο απελπισμένοι.
- Η ψυχική τους υγεία επιδεινώθηκε από όλο το άγχος, την απόγνωση, τον πανικό.
- Έγιναν πιο απομονωμένοι από τους πιο κοντινούς τους ανθρώπους.
- Είχαν σωματικά συμπτώματα και πόνο.
- Δυσκολεύονταν να κοιμηθούν.
- Έχασαν την πίστη τους στην ανθρωπότητα.
Αλλά δεν το χρειαζόμαστε αυτό στη ζωή μας, ειδικά αυτή τη στιγμή. Όπως είπε ο Βίκτορ Φράνκλ, «Τα πάντα μπορούν να ληφθούν από έναν άνθρωπο εκτός από ένα πράγμα: την τελευταία από τις ανθρώπινες ελευθερίες - να επιλέγει κανείς τη στάση του σε κάθε δεδομένη σειρά περιστάσεων, να επιλέγει τον δικό του δρόμο».
Αυτοί που διάλεξαν εμπιστοσύνη
Η επιλογή της εμπιστοσύνης και της ελπίδας δεν είναι τόσο εύκολη όσο ακούγεται. Πρέπει να παλεύεις σε καθημερινή βάση με συγκεκριμένες αποδείξεις ότι τα πράγματα δεν είναι αισιόδοξα και τίποτα δεν φαίνεται ελπιδοφόρο για το μέλλον: ειδήσεις, δημοσιογράφοι, αναλυτές, είναι όλοι εκεί για να το καταθέσουν.
Ωστόσο, είναι η ψυχική μας υγεία και η εσωτερική μας γαλήνη που προσπαθούμε να προστατεύσουμε αυτή τη στιγμή. Αν αυτό δεν υπάρχει, τότε τίποτα άλλο δεν μπορεί να λειτουργήσει γύρω μας. Εάν η υγεία μας (ψυχική και σωματική) δεν είναι σε καλή θέση, δεν έχει νόημα να μιλάμε για δουλειά, χρήματα, οικογένεια, παιδιά, αγάπη, φίλους ή διασκέδαση.
Αφού ξεπεράσουμε την αντίσταση από τον έξω κόσμο, στον οποίο έχουμε περιορισμένο έλεγχο, είμαστε σε θέση να ενισχύσουμε τον εσωτερικό μας κόσμο, τον οποίο μπορούμε να έχουμε μεγαλύτερο έλεγχο και ευθύνη.
Αυτό συμβαίνει με αυτούς που επιλέγουν να εμπιστευτούν:
- Είναι ευγνώμονες για όλα τα πράγματα που έχουν στη ζωή τους.
- Μπορούν να δεχτούν αυτό που λείπει αυτή τη στιγμή και είναι σε ειρήνη με αυτό.
- Εστιάζουν σε ό,τι είναι σημαντικό στη ζωή τους και βλέπουν την πραγματική αξία του.
- Συνδέονται με τους ανθρώπους που έχουν σημασία στη ζωή τους και εμβαθύνουν τη σχέση μαζί τους.
- Μπορούν να απομακρυνθούν από την ανούσια και καταστροφική αρνητικότητα και όχι μόνο να παρατηρήσουν τα ωραία πράγματα στη ζωή αλλά και να ενισχύσουν θετικές ιστορίες.
- Έχουν ελπίδα, η οποία είναι μεγαλύτερη και πιο ισχυρή από τον έλεγχο.
- Μπορούν να επικεντρωθούν στην παρούσα στιγμή και να βασίσουν τις αποφάσεις τους στο εδώ και τώρα.
- Δέχονται την αβεβαιότητα ως ένα φυσιολογικό μέρος του τρόπου λειτουργίας του κόσμου.
- Δέχονται άβολα συναισθήματα και περιηγούνται με πιο ήρεμο τρόπο μέσα από τη λύπη, τη θλίψη, τον θυμό, τη σύγχυση και τον φόβο.
- Έχουν την ικανότητα να στρέφουν την προσοχή τους σε χρήσιμες σκέψεις αντί να κολλάνε σε ανούσιους μηρυκασμούς.
- Γίνονται πιο δημιουργικοί και βρίσκουν νέους τρόπους να περνούν το χρόνο τους.
- Χρησιμοποιούν αυτόν τον χρόνο για να σταματήσουν και να επαναξιολογήσουν τη ζωή τους και τις αποφάσεις τους.
- Δεν πιέζουν τον εαυτό τους να είναι παραγωγικός, αλλά εκμεταλλεύονται την ευκαιρία να μάθουν όλα τα ωραία πράγματα που ήθελαν αλλά δεν είχαν ποτέ χρόνο για αυτά.
- Αισθάνονται ευγνώμονες και τιμούν και σέβονται τους ανθρώπους που μας φρόντισαν και μας προστάτευσαν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
- Κάνουν check in με τα παιδιά, τους γείτονες και τους συνεργάτες τους και τους βοηθούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
- Παρατηρούν την καλοσύνη, την ομορφιά, τη συντροφικότητα, την υποστήριξη, τη σύνδεση, την αγάπη και τη συμπόνια και τα σκορπίζουν γύρω τους.
- Είναι ήρωες.
Χρειαζόμαστε εμπιστοσύνη περισσότερο από φόβο, ειδικά τώρα, όχι επειδή όλα είναι υπέροχα, ελπιδοφόρα και ανθισμένα, αλλά ακριβώς επειδή μερικές μέρες δεν είναι ούτε υπέροχες, ούτε ελπιδοφόρες ούτε ανθισμένες. Και πρέπει να επιβιώσουμε εκείνες τις μέρες και να βγούμε πιο δυνατοί και ανθεκτικοί, αντί να είμαστε εξαντλημένοι και ηττημένοι.
